lunes, febrero 08, 2010

sábado, febrero 06, 2010

Ya dice PAPA

Llamé a Lorena por teléfono: Acaba de decir papa! Estaba emocionado. Desde entonces resuena a ratos una retahíla de pa-pa-pama-pa que nos llena de alegría aunque tenemos claro que no hay mucha intención de llamar a sus progenitores sino de experimentar con los sonidos, oírse, llamar la atención y jugar un poco.

sábado, enero 09, 2010

Noches de bohemia y de ilusión

Quejarse de vicio es malo pero más malo es dormir poco y por eso nos quejamos. Ya se han cumplido 8 meses desde que nuestro retoño llegó al mundo y parece ser que no ha captado eso de que por las noches hay que dormir y si puede ser, mucho.
Antes de Navidad parecía que íbamos a mejor pero, cachis!, llegaron los resfriados y con ellos los moquitos y ahora la tos, ahora me ahogo, no hay noche que no tengamos que levantarnos. La semana pasada fue mu-xunga. Nos levantamos unas 12 veces cada noche. Terrible!
Ya podemos poner una cebolla en la habitación, hacer vahos de eucaliptos o absorber moquitos a troche y moche, que ni por esas.
Llevamos dos noches de las que llamamos buenas, esas que sólo te levantas un par de veces y das gracias a Dios por dormir 5 horas seguidas. Pero no nos confiamos. Estamos animados y nos va la marcha, así que no nos preocupa si llegan más noches de bohemia y de ilusión.

Buen inicio, mal comienzo.

Con el año nuevo empezamos la guadería:. Ter 20. Marcamos pacientemente la ropita, le llevamos con su mochilita. Unos días de adaptación, un ratito para que se vaya acostumbrando. Todo parecía ir de maravilla. Los 2 primeros días ni lloró, luego vinierons los Reyes y a Martí le trajeron un poco de fiebre y mal de oído. Así que fue empezar y pillarla. NO dio opción para más, el resto de la semana reposo en casa, médico y jarabe.
Ahora empieza la segunda semana. Otra vez se lo ha pasado de maravilla, sin lloros y sin añoranzas.
La única cosita es que como no pudo hacer su dormida matutina ha llegado reventado y se ha pegado un siestón de 3h y porque le hemos despertado para que coma. Pobret! Lo que le hacemos sufrir!

domingo, enero 03, 2010

2009: Hurricane's year

Los meteorólogos tienen la costumbre de bautizar los fenómenos de la naturaleza con nombres propios. Sobretodo los que se refieren a ciclones, huracanes, etc. He pensado que este año que acabamos ha sido como un torbellino en nuestras vidas. Ha llegado a nosotros como un viento mecedor y, a la vez, estremecedor, el Huracán Martí.
La alegría es inmensa, nadie lo dude. La ilusión sigue intacta, aun más, crecida. El cansancio, pero, también es inmenso y crecido. Nuestra vida, que antes giraba ante nosotros, el yo, mi ombligo, se ha visto trastocada por el tú, nuestro bebé, nuestra vida.
No he de negar que tiene su parte dura. En siete meses sólo hemos dormido una noche completa. La casa ya no volvió a ser la misma, cada vez más okupada por las cosas de Martí, desordenada y sucia. Hacer planes es complejo, salir de casa una odisea, cargar el carrito escaleras arriba un coñazo.
Pero somos afortunados, nos tocó la mejor lotería del mundo. Llegó Martí a nuestras vidas porque quisimos ser papás. Le preparamos un rinconcito en nuestro corazón que se va agrandando día a día. Llegó sano, precioso, alegre y puntual. ¡Qué más se puede pedir! Entiendo que la vida se nos "complicó" pero ahora ya no entendemos una vida sin él. Seguiremos aprendiendo juntos, gozando de sus risitas, de sus miradas atentas, de sus progresos, de sus moquitos y sus toses, de sus pipis y sus popos, de sus papillas, bibes y vómitos. Nos lo seguiremos comiendo a besos mientras se deje, alzándolo, haciéndole caricias, cantándole y jugando juntos. Seguiremos pedaleando en esta carrera de fondo que es la paternidad. Giraremos a toda mecha en nuestro huracán personal.

martes, diciembre 15, 2009

Primera palabra

Me hubiese gustado que la primera palabra que dijera fuera Papá. Incluso - aunque con un poco de envidia - que hubiese sido mamá. Pero Martí es muy diplomático y para no crear roces se ha metido en otra vereda. La palabra en cuestión es algo así como aquí o ahí pero sin decir la q ni la h intercalada, por supuesto. Suena como "aaí". Y de dónde viene la paternal deducción de que ese sonido es una palabra y no un gritito cualquiera. Pues de que tiene intención, és comunicativa. Sólo hay que preguntarle "On està l'ocellet?" a lo que el alargando su bracito señala la pegatina del pájaro que decora su habitación y dice aaí.
Se me cae la baba, que niño más espavilado.

Quan vaig ser President


Sóc un ex. Tothom és un ex d'alguna cosa: ex-nuvi, ex-alumne, ex-fumador, excel·lent persona o, fins i tot, un extúpid. En fi, jo vaig ser president de la Ong Vols i ara, ja no ho sóc. No m'han fet fora, he reunciat al càrrec. Tampoc ha estat fàcil, sembla que això del poder enganxa (jeje). La veritat ha estat per un tema de dedicació: ja estic en massa coses i no puc acabar d'enllestir la carrera, l'anglès, dedicar estona a la feina i com no, al Martí i la Lorena.Ara estic més alleujat, certament les coses que estimes en fan pensar en elles i jo li donava força voltes a qüestions de la ong. Les reunions, els emails a altes hores de la nit, els caps de setmana, les juntes, els articles...
En fi, vaig posar el meu granet de sorra dins de Vols i continuo ficat a dins perquè sempre queda una brasa encesa, una llavor que va creixent. Podeu saber més de VOLS a www.ongvols.org

miércoles, diciembre 02, 2009

El cansancio es mu.. malo

Más de 6 meses sin dormir una noche entera. Se dice rápido, pero es realmente jodido. Así es nuestro sino con Martí. Y por eso vamos cansados, yo diría que muertos. No es cuestión de método Estivill o cualquier otro... simplemente, es que tiene mal dormir. Aún así hemos mejorado y a veces nos regala una sesión nocturna de 5 o 6 horas. ¡Bendita noche! Hoy es la primera vez que no ha mamado en toda la noche.
Pero el cansacio es mu, mu pero que mu malo. Estás irascible, abúlico, chinchón, sensiblote, picón, desganado y sobretodo... cansado. Esperamos que continue este crescendo de mejora y le pille el gustillo a esto de dormir toda la noche.
Cuando sea mayor, seguro que se tira de los pelos por no haber aprovechado esta suerte de poder estar tanto rato en la cama.