sábado, marzo 06, 2010

CAGATIUM MATUTINUM...


Aunque soy de letras y estudié dos años de latín y griego no puedo verificar el origen de la frase, pero no hace falta ser un hacha para poder traducirla. Forma parte de un refrán, me dijeron que romano, que reza algo así: CAGATIUM MATUTINUM ET QUANTUM MEDICINUM. Obviamente se refiere a que cagar cada mañana es como una medicina. Escatologías a parte, parece algo de cierto sentido común que algún que otro estreñido/a desearía para si mismo.
Pues bien, Martí que es más listo que el hambre, parece que sepa latín porque cada mañana, a eso de las 6.30 o 7h su esfínter se afloja para dar paso al dicho romano en cuestión, brindando además la oportunidad de que sus padres tengan que cambiarle el pañal con el sueño pegado a los párpados. No contento con eso, después de tomar su bibe cargado de cereales y cuando ya es hora de ir a la guarde, nuevo pastelito que pone a relucir la destreza y paciencia de su padre que lo cambia en un periquete.
Así que antes de las nueve mi hijo, tachán!, dos regalitos que ni el más pintado anuncio de iogures o fibra podría conseguir. Parece que no tiene problemas con la "regularidad".
En fin, esto sí que se llama salir de casa con las cosas hechas.

lunes, marzo 01, 2010

Curset informàtica

Estic fent un curs sobre TIC i TAC: tecnologies de la informació i de la comunicació amb aplicacions didàctiques. Algunes adreces interessants per treballar temes de fotografies i presentacions i altres:
FOTOGRAFIA I PRESENTACIONS
http://www.smilebox.com/
http://www.picnik.om/
TEMA PISSARRES DIGITALS

Programa per crear activitats a Pissarres digitals. http://odissea.xtec.cat/
Recursos i activitats www.pissarresdigitals.info
Per usar cal tenir instal·lat en http://www.notebook/.

Sempre són útils cosetes així. Aniré afegint.
La web del seminari era http://seminaritac.blogspot.com/

miércoles, febrero 17, 2010

Carnaval, Carnaval

De mazorca o de lorito, mi niño es de lo más bonito.



Córrer per solidaritat

Per 3r any consecutiu s'ha realitzat la Cursa Solidària a Vols-Navas i per tercera vegada he participat. No sé si he millorat marca, però tinc clar que no he quedat dels primers, ni molt menys. Tampoc era la intenció. En fi, aquest any es recolzaba un projecte a Korogho (Costa d'Ivori). Vam ser uns 150 corredors entre les categories adults, juvenils i infantils. Als grans ens va tocar fer 3km, res de l'altre món. A les fotos em podeu veure literalment "volant".

lunes, febrero 08, 2010

sábado, febrero 06, 2010

Ya dice PAPA

Llamé a Lorena por teléfono: Acaba de decir papa! Estaba emocionado. Desde entonces resuena a ratos una retahíla de pa-pa-pama-pa que nos llena de alegría aunque tenemos claro que no hay mucha intención de llamar a sus progenitores sino de experimentar con los sonidos, oírse, llamar la atención y jugar un poco.

sábado, enero 09, 2010

Noches de bohemia y de ilusión

Quejarse de vicio es malo pero más malo es dormir poco y por eso nos quejamos. Ya se han cumplido 8 meses desde que nuestro retoño llegó al mundo y parece ser que no ha captado eso de que por las noches hay que dormir y si puede ser, mucho.
Antes de Navidad parecía que íbamos a mejor pero, cachis!, llegaron los resfriados y con ellos los moquitos y ahora la tos, ahora me ahogo, no hay noche que no tengamos que levantarnos. La semana pasada fue mu-xunga. Nos levantamos unas 12 veces cada noche. Terrible!
Ya podemos poner una cebolla en la habitación, hacer vahos de eucaliptos o absorber moquitos a troche y moche, que ni por esas.
Llevamos dos noches de las que llamamos buenas, esas que sólo te levantas un par de veces y das gracias a Dios por dormir 5 horas seguidas. Pero no nos confiamos. Estamos animados y nos va la marcha, así que no nos preocupa si llegan más noches de bohemia y de ilusión.

Buen inicio, mal comienzo.

Con el año nuevo empezamos la guadería:. Ter 20. Marcamos pacientemente la ropita, le llevamos con su mochilita. Unos días de adaptación, un ratito para que se vaya acostumbrando. Todo parecía ir de maravilla. Los 2 primeros días ni lloró, luego vinierons los Reyes y a Martí le trajeron un poco de fiebre y mal de oído. Así que fue empezar y pillarla. NO dio opción para más, el resto de la semana reposo en casa, médico y jarabe.
Ahora empieza la segunda semana. Otra vez se lo ha pasado de maravilla, sin lloros y sin añoranzas.
La única cosita es que como no pudo hacer su dormida matutina ha llegado reventado y se ha pegado un siestón de 3h y porque le hemos despertado para que coma. Pobret! Lo que le hacemos sufrir!

domingo, enero 03, 2010

2009: Hurricane's year

Los meteorólogos tienen la costumbre de bautizar los fenómenos de la naturaleza con nombres propios. Sobretodo los que se refieren a ciclones, huracanes, etc. He pensado que este año que acabamos ha sido como un torbellino en nuestras vidas. Ha llegado a nosotros como un viento mecedor y, a la vez, estremecedor, el Huracán Martí.
La alegría es inmensa, nadie lo dude. La ilusión sigue intacta, aun más, crecida. El cansancio, pero, también es inmenso y crecido. Nuestra vida, que antes giraba ante nosotros, el yo, mi ombligo, se ha visto trastocada por el tú, nuestro bebé, nuestra vida.
No he de negar que tiene su parte dura. En siete meses sólo hemos dormido una noche completa. La casa ya no volvió a ser la misma, cada vez más okupada por las cosas de Martí, desordenada y sucia. Hacer planes es complejo, salir de casa una odisea, cargar el carrito escaleras arriba un coñazo.
Pero somos afortunados, nos tocó la mejor lotería del mundo. Llegó Martí a nuestras vidas porque quisimos ser papás. Le preparamos un rinconcito en nuestro corazón que se va agrandando día a día. Llegó sano, precioso, alegre y puntual. ¡Qué más se puede pedir! Entiendo que la vida se nos "complicó" pero ahora ya no entendemos una vida sin él. Seguiremos aprendiendo juntos, gozando de sus risitas, de sus miradas atentas, de sus progresos, de sus moquitos y sus toses, de sus pipis y sus popos, de sus papillas, bibes y vómitos. Nos lo seguiremos comiendo a besos mientras se deje, alzándolo, haciéndole caricias, cantándole y jugando juntos. Seguiremos pedaleando en esta carrera de fondo que es la paternidad. Giraremos a toda mecha en nuestro huracán personal.